Bem da Vida

Verderop zie ik groepjes mensen op terrassen praten. Ze drinken een goed glas wijn en luisteren naar muziek. Ik voel de ziel van deze mensen. Twee Noorse avonturiers echoen een paar dagen later dezelfde verbazing; “This place has a soul man!”. Er wordt hier gelachen op straat, mensen hebben tijd voor elkaar en blaken van gezondheid. Ik geniet met volle teugen. Wat een leven. Ik ga vol energie terug naar het schip en ben  de vermoeidheid van mijn eerste meerdaagse oversteek spontaan vergeten. Ik pingel een lied op mijn gitaar en geniet. Dan zie ik in mijn ooghoeken een babe de steiger oplopen, wat een stuk, wat een benen, wat een krachtige schoonheid! Ik smelt weer. Ze loopt langs over de steiger alsof het een catwalk is terwijl een klein kerelte, haar broertje? druk om haar heen loopt en foto’s maakt. Ik moet er een beetje om grinniken en tokkel vrolijk door. Als ze terugloopt sta ik op, en en roep haar vreugdevol toe: “Que Bella!” En nog een keer: “Que Bella!” Que wattes? Huh! Ik ben verbaasd over mijzelf, dat doe ik dus echt nooit. Maar ze kijkt op, wacht even en komt dan vastberaden mijn kant op lopen. Haar broertje huppelt er achteraan. “Ciao Bello!” klatert het. Ze wil een foto met mij, komt naast me staan en houdt me vast. “Bello!” We gaan op de foto en raken aan de praat. “So you are a sailorman?” Ik moet lachen. “Yes, yes, I’m a sailorman“.
Vrienden
Als mijn pa terugkomt krijgen we een discussie. Irritaties en frustraties hebben zich opgebouwd. Hij wil er niet over praten. Uiteindelijk praten we toch en wat een opluchting voor ons allebei. Nadat we het uitgepraat hebben is het helemaal oke. Hij blijft nog een dag of vijf en we hebben het erg goed naar onze zin. Soms doen we wat samen, soms alleen, heerlijk. Mannen onder elkaar. Emiel komt  en we zijn de laatste  twee dagen met zijn drieen aan boord. Met Emiel is het elke avond fiesta fiesta in het centrum. We komen er achter dat niemand hier Whiskey puur dringt. Ze vinden een bijna leeg glas daarom lullig staan. We ontmoeten twee Noorse vrienden, Anders en Karste, die dit ook hebben ontdekt. We gaan samen de lokale Single Malt proberen. Een Whisky hier = 5 Whiskey in Engeland/ Nederland. Dat gaat hard. We praten, we lachen en we hebben het naar onze zin. We praten over het Breivik drama in Noorwegen, over het leven, over vrienschap, over vrouwen en over reizen. Karsten werkte vroeger ook bij een bank. Hij is pas 7 maanden geleden gestopt en had een hoge positie. “Yeah I had money and a big car, but you know? This was Soul Eating Work man”. Wat een mooie uitdrukking: Soul Eating Work. Hij had het niet mooier kunnen zeggen. Ik denk terug aan mijn tijd in de bank en verzekeringswereld en voel me opgelucht. Vrijheid smaakt heerlijk.
Bem da Vida