Blij en triest bij laatste refit

Blij en triest bij laatste refit

Met Hope zeilde ik zes jaar rond de wereld. Jarenlang was dit schip het drijvende huis van Katia en mij. Hope bracht ons naar de meest bijzondere plekken ter wereld: diep het regenwoud in van Guyana, langs de swingende Caribische eilanden en dwars door Micronesie, waar we samenwoonden met eilanders die zelden westerlingen ontmoeten. We zeilden 35.000 mijl met haar rond de wereld. Nu staat Hope op de wal in Griekenland voor haar laatste refit. We voelen ons blij en triest tegelijk bij het naderende afscheid.

Naar Preveza

In februari en maart voeren we hier naartoe, dwars door piratengebied bij somalie en de rode zee. Het was toen winter en Katia en ik kropen klappertandend tegen elkaar, terwijl we stoomwolkjes bliezen in de kou. Het sneeuw op de bergen van Griekenland is inmiddels gesmolten en samen met Merijn en Timo, twee tuigers van CS-Rigging, land ik op het vliegveld, van Preveza. Dit weekendje weg is mijn manier om iets terug te doen voor de mannen van CS-Rigging, voor al die jaren dat ze ons sponsorden. En, we gaan tussendoor nog aan het werk.

Leren van de Antigua Classics

In het Caribisch gebied tijdens de Antigua Classics zag ik voor het eerst hoe indrukwekkend klassieke jachten kunnen zijn die net gerenoveerd zijn. De schepen daar waren stuk voor stuk pareltjes, sommige die drie keer zo oud als Hope maar nog steeds oceaanzeilers die jaarlijks de Atlantische ocean trotseerden. Dat soort zeiljachten wordt sinds de jaren 80 en 90 steeds minder gemaakt door de komst van de grote bekende budgetwerven die massaal en goedkoop produceren door licht en weinig duurzaam te bouwen. Ik houd er niet zo van, en ben een liefhebber van modern-klassieke jachten, voor mij hebben ze een romantiek en gratie waar mijn hart sneller van gaat kloppen.

Hope in volle glorie terugbrengen

Ik droom er daarom al jaren van, om Hope in volle glorie terug te brengen. Tijdens onze wereldreis investeerden we wel veel in techniek en uitrusting, maar haar looks stonden niet altijd voorop. Ze is een modern-klassiek jacht, gebouwd in het Verenigd Koninkrijk als offshore cruiser. Sterk genoeg voor zware storm en snel genoeg om oceanen over te steken. In tegensteling tot modern schepen die steeds dunner en lichter worden, is Hope solide gebouwd onder LLOYDS keurmerk. In die tijd ging het vooral om zeewaardigheid en comfort “sea kindliness” op zee. Ze heeft hierdoor met haar 11 meter een eenzelfde comfortfactor als een moderne 50 voeter. Na al die Jaren, is het de hoogste tijd voor een make over.

Nieuwe furlex & nieuwe zeilen

Mijn mentor in ruste, Kapitein Jaap Stengs, zweerde bij traditionele zeilen, dus ik haalde de Furlex van Hope af en zeilde “old school” rond de wereld. Nu kan ik dat niemand aanbevelen (‘s nachts in je boxershort aan dek zeil wisselen is niet echt leuk) dus ik vraag de mannen van CS-Rigging om een nieuwe Furlex te plaatsen. Samen werken we aan de mast en geven de voltallige mast en verstaging een uitgebreide inspectie. Ook installeren de mannen op locatie een nieuwe Furlex rolfok zodat die klaar is voor de nieuwe zeilen. Na drie dagen zijn we klaar met de mast, en vliegen we naar Nederland. Nu neemt het spray painting team het over en gaat de mast en giek zandstralen en verven met Awl Grip twee componenten verf. Over een paar weken zijn we weer terug om de nieuw geverfde mast met nieuwe lierne en onderdelen uit te rusten. We hebben niet veel tijd, want op 29 augustus wordt Hope verwacht op de HISWA te water om 11:00.