Blijft de boot heel

Blijft de boot heel?
We hebben een stevige passaat gevonden. De stille oceaan laat een ander gezicht zien en met twee riffen in het grootzeil surft Hope van de metershoge golven. Alles trilt en staat onder spanning terwijl we met een schuimende snor bijna 1000 mijl per week wegtikken. We zijn duizenden kilometers van land en volledig op onszelf aangewezen dus we moeten de boot koste wat kost heel houden. Deze week een inkijkje in het gaande houden van een klein jacht op een grote oceaan.
Schade; onderhoud
Tijdens onze maand op de stille oceaan beschadigden we de elektrische stuurautomaat, brak de neerhouder onder de giek twee keer (u sluiting), scheurde de spinnaker in en sleten wat schoten in door onjuiste afstelling. Niets bijzonders voor een maand op zee. Voor vertrek beperken we problemen door te zorgen dat het onderhoud bij is en te kiezen voor topkwaliteit op kernonderdelen, maar materiaalpech hoort er nu eenmaal bij.
Kruipend door het gangboord; controle
Elke dag vlak voor zonsondergang kruip ik door het gangboord naar het voordek voor controle; ruw weer of niet. Ik doe een rondje en inspecteer Hope dan voor de nacht; ik maak even contact met haar en geef haar wat aandacht. Dat doe ik voor korte trips en op zee tijdens de lange. Ik let vooral op mast, zeilen en tuigage. Door regelmatig te controleren zie ik snel als er iets afwijkt. Voorafgaand aan dagtrips is dit trouwens even belangrijk.
Voorbereiding is het belangrijkste; backup
Mast, tuigage en zeilen maken een zeilbooot een zeilboot dus die moeten goed zitten. Tegenwoordig is de verleiding van gadgets groot en krijgt een digitale radar of supersonische plotter vaak voorrang boven vervanging van overjarige tuigage of een nieuw grootzeil. Ik viel ook bijna in die kuil maar heb toch de tuigage in de voorbereiding vervangen door topkwaliteit. Ook liet ik de zeilen en mast nakijken en is veel dubbel uitgevoerd. We gaan uit van het beste maar als er dan iets breekt hebben we tenminste backup. Op de foto zijn bijvoorbeeld Hope’s reservevallen goed te zien (geel en blauw). Toch zijn goede spullen waardeloos zonder goed zeemanschap.
Het gevecht tegen slijtage
Als je zeilt, schuurt alles heen en weer, soms dagenlang. Dat zorgt voor slijtage van bijvoorbeeld het lopend want (lijnen) en die kunnen breken. Vooral vallen en schoten, de lijnen die de zeilen bedienen, hebben het zwaar. Ik bescherm die met een ingenaaid stukje slang (zie foto rode val rechtsboven) of ik wissel het vrijwingspunt regelmatig. Als ik twijfel ga ik met mijn rug op dek liggen en kan met een verrekijker problemen zien. Maar ook het staand want (de staalkabels) verdienen aandacht en afstelling. Onder vol zeil moet de onbelaste kant stijf staan want bungelende stagen werken als een paperclip die je heen en weer blijft buigen. Op een moment knapt het en dan vliegt je mast overboord.
Moderne materialen
Moderne materialen kunnen helpen materiaalfalen voorkomen. Hope heeft bijvoorbeeld compacted strand verstaging van Carl Stahl (zie foto voorstag) waardoor ze een stijver en 25% sterker tuig heeft voor eenzelfde draaddikte. Een ander voorbeeld is het gebruik van moderne vezels als Dyneema (denk Kevlar). Ik gebruik dat voor sommige hoogebelaste toepassingen.
Het vaarseizoen in Nederland staat voor de deur. Kruip, of (in de haven loop) ook eens door uw gangboord en controleer uw mast, tuigage en zeilen. Voldoet het of is het tijd voor afstelling of vervanging?Afgezien van wat ongemak levert het u ongetwijfeld een hernieuwd contact met uw boot. Wij hier hebben nog ongeveer 500 mijl te gaan. Hopelijk blijft alles heel en schrijven we volgende week vanuit Frans Polynesie. Tot dan!
Joshua zeilt met tuigage van Carl Stahl Yachting
Deze blog is verzonden met mijn Xtreme Districts Iridium Go