Chocozeilers zijn zeldzaam

Chocozeilers zijn zeldzaam
Laten we eerlijk zijn, het is natuurlijk best ongebruikelijk; Katia en ik als gekleurd stelletje dat samen de wereld rond zeilt. Andere wereldzeilers komen we in de Cariben genoeg tegen maar gekleurde zeilers? Hooguit af en toe een Fransoos met een lokale meid, of een lokaal bemanningslid, maar daar blijft het wel bij. Een gekleurd stelletje zeilers moeten we na ruim drie jaar wereldzeilen nog tegenkomen.
Bemanning op eigen boot
Omdat het zo zeldzaam is reageren andere zeilers onverwacht op ons. Toen we begin van het jaar onze Braziliaanse vriend Vini op bezoek hadden (hij is melkwit) werd niet ik maar hij altijd aangesproken als de kapitein. Men ging er automatisch van uit dat hij de Nederlandse schipper was en wij de lokale bemanning. Best grappig aangezien hij als beginnend zeiler van toeten nog blazen weet en dus resoluut naar mij wees: “he ’s the captain!” Stomverbaasde gezichten alom.
Mijn Afrikaanse familie denkt dat ik van het pad af ben
Maar ook mijn Afrikaanse familie kan er maar moeilijk aan wennen. Mijn vader is Nederlands en kwam in de jaren ´80 na vele omzwervingen in Uganda terecht waar hij mijn moeder trouwde en ik geboren werd. Omdat mijn vader zijn scriptie nog moest afronden belanden we (godzijdank) in Nederland. Ik vlieg regelmatig naar Uganda en deze zomer nam ik een fotoalbum mee. Ondanks dat mijn familie erg modern is, is het inmiddels een publiek geheim dat ik na mijn studie “compleet van het pad ben geraakt en levensgevaarlijke dingen doe”. Onbekend maakt onbemind denk ik.
Brits dedain kan ik niet aan wennen
Ik ben er helemaal aan gewend dat mensen denken dat ik werk voor de eigenaar, of dat ik uit het Caribisch gebied kom. Zou ik ook denken. Maar waar ik niet aan kan wennen is het dedain waar sommige Britten ons mee blijven behandelen. Nederland vind ik zo een geweldig land omdat mensen joviaal zijn, ongeacht onze afkomst. Sommige Britten leven alleen nog in de klassieke klassenmaatschappij. Het dedain waarmee je door dat soort mensen behandeld wordt is erg onprettig en daar kan ik maar moeilijk aan wennen. Maar ach, daar doe je verder niks aan, dus ik haal mijn schouders er maar over op. En bovendien hebben we ook veel goede Britse vrienden!
Populair onder de locals
In de Cariben zelf worden we juist regelmatig verheerlijkt door de lokale mensen. Afrika is voor hun het moedercontinent en dat we daar geboren zijn geeft ons dikke vette pluspunten. Dat betekent (soms) gratis biertjes, lagere prijzen en we worden altijd erg goed behandeld. Dat is dan weer mooi meegenomen. Enfin, best grappig om te zien wat een kleurtje zoal losmaakt. Het voorbereidingswerk voor de Pacifische oceaan gaat ondertussen gewoon verder en binnenkort nodigen we u graag uit bij ons aan boord. Als het werk klaar is geven we een virtuele video tour van hoe we leven. Veel tijd is er niet meer want we zetten over 4 weken al zeil voor Panama. Tot volgende week!
Hope zeilt met Carl Stahl Yachting tuigage
Deze blog is verstuurd vanaf mijn Xtreme Districts Iridium Go