De dood loert overal

Leven met angst
Als ik terugkijk heb ik inmiddels met mijn kleine zeilboot ongeveer 20.000 kilometer gezeild over de Noord en Zuid Atlantische oceaan. Regelmatig krijg ik de vraag of ik niet bang ben op de oceaan en ik zeg dan altijd eerlijk; “meestal niet, maar soms wel en dan moet je er mee leven”. Toen ik een paar weken geleden hoorde wat er met een stel bevriende zeilers is gebeurd, greep de angst mij weer even bij de keel.
 
Hoe snel het mis kan gaan
Deze zomer op één van onze lezingen vertelde een trotse vader dat zijn dochter ging wereldzeilen. Ik raakte met haar in contact en volgde haar en haar man via Facebook. In november vertrokken ze van de Canarische eilanden naar de Kaap Verden toen ze werden overvallen door een storm waar ze niet op waren voorbereid. De boot kapseisde, de mast brak en ze vielen beide in zee. De veiligheidslijnen redden hun leven en zorgde dat ze terug aan boord konden klimmen. Met hulp van een schip kostte het hen enkele dagen om (zwaar gehavend) land te bereiken.

Mijn grootste blunder
Los van het weer maakt elke zeiler vroeg of laat een fout, dat is menselijk. En je hoopt maar dat het niet je laatste is. De grootste blunder die ik zelf maakte was op de Zuid Atlantische oceaan in een storm. Ondanks de harde wind, metershoge golven en het ongemak, was eigenlijk alles onder controle totdat ik besloot om in plaats van op diep water te blijven het Zuid Amerikaanse continentaal plat op te varen (waar de zeebodem omhoog komt). Een dikke vette NO GO die elke oceaanzeiler kent en tóch deed ik het. Ik wilde wat extra stroming meepakken maar die fout maak ik nooit meer. Zodra we het plat opvoeren werden de golven stijl en gingen breken. We hadden door mijn blunder een erg angstige nacht waarbij de ene na de andere golf met een bulderend geraas tegen het achterschip aansloeg. Gelukkig hield Hope zich goed en bleef het bij een slapeloze nacht.
De dood ligt altijd op de loer
Bij angst op zee ligt het voor de hand om aan stormen te denken maar veel ongelukken op het water zitten juist in een klein hoekje. Het is gemakkelijk om scherpte te verliezen en juist dát is een grote fout; de dood ligt altijd op de loer. Voor ons is het misschien nog wel moeilijker omdat we in warme gebieden varen. Wie denkt er aan doodgaan als de zon schijnt en je even naar voren gaat om wat aan de zeilen te doen of lekker naar de dolfijnen te kijken? Toch kan één verkeerde beweging fataal zijn. Als je overboord valt is de boot zo een halve kilometer verder voordat de bemanning de boot heeft omgedraaid. Het is dan schier onmogelijk voor hun om je kleine mensenhoofdje te vinden tussen de golven. Een goede kans dat je een paar dagen later rondzwemt in de maag van een haai.
Leren van andere noodsituaties
We willen graag heelhuids in Australië aankomen en proberen te leren van andermans noodsituaties. Met de recente stranding van team Vestas, het op zee achterblijven van diverse medezeilers en de bijna doodervaring van onze vrienden vorige maand gaan we extra inzetten op veiligheid zodat we veilig en gezond de Stille Oceaan kunnen bezeilen.