Het vergeten continent (1)

Europa, Afrika, Amerika, Australie en Azie. De continenten van onze aarde. Maar veruit het grootste deel van onze wereld bestaat uit water. En veruit het grootste deel van dit water is te vinden in onze Oceanen. De Atlantische oceaan, de gigantische Pacific en de wilde Indische oceaan zijn werelden op zich. Ze zijn groter dan Europa, Afrika en Amerika samen en hebben de laagste bevolkingsdichtheid ter wereld. Vergeten werelden  buiten de onze.
Golf van Biskaje, Noord Atlantic, 150 M zuid van Engeland, 22 Aug. 2011, 1500
We zeilen bijna van het continentaal plateau af, mijn vader en ik. De Golf van Biskaje kan gevaarlijk zijn en daarom wilde hij met mij mee. De rand van de golf is de plek waar de zee van enkele honderden meters diepte verandert in een oceaan van 4 of 5 kilometer diep. Een gigantische steile berg op de bodem. Bij storm verandert die berg lange oceaandeining in steile brekers. Een soort Tsunami effect. Als je daarin terecht komt is het einde verhaal.
Golf van Biskaje, Noord Atlantic, 150 M zuid van Engeland, 22 Aug. 2011, 1500
We varen de oceaan op, het weer ziet er goed uit. We hebben vriendschap gesloten met de dolfijnen. Ze zijn vandaag al twee keer komen buurten. En de hemel gister was waanzinnig. De hele hemel was bezaaid met sterren. Nog veel meer dan in Afrika. Je kon de melkweg zien als een band over de hemel. En ik zag de grote beer. Die deed me denken aan een zwoele zomernacht met haar. Ze probeerde me de Griekse namen van de sterrenbeelden uit te leggen op een eiland ver van hier.

Golf van Biskaje, Noord Atlantic, 190 M zuid van Engeland, 22 Aug. 2011, 2115
Het is donker aan het worden. De zon is net onder. De dolfijnen waren er weer vanavond. Zo mooi! Ik werd er stil van. Het is rustig vanavond. De zee en lucht voelen kalm aan en er waait een gestage 3 Beaufort. We kabbelen en wiegen naar het zuiden over de weidse vlakte van water. De sterren worden langzaam zichtbaar.Het voelt alsof ik op een planeet ben, ja maar echt op een planeet. De band die ik nu voel met onze aarde heb ik nog nooit zo ervaren.

Golf van Biskaje, Noord Atlantic, 300 M zuid van Engeland, 23 Aug. 2011, 1815
Biskaje, Portugese fado die over de golven klinkt. De zon zakt. Om me heen oceaan. De oceaan, de onmetelijke oceaan. Ze is er al sinds het vroege begin van onze aarde. Ze heeft de dinosaurussen zien komen en gaan. En ze heeft ons zien komen. Ze zal ons zeker overleven. Wat een water. Ik wacht op mijn vrienden. De dolfijnen die elke avond rond acht uur langskomen. Beauty.

Hoe het ons verging tot Spanje in mijn blog, volgende week in de MondayMail/ Blog :P!
Joshua