Overgeleverd aan de zee

Overgeleverd aan de zee
Ik haal de laatste passievruchten uit onze voorraad. Vier van de zes zijn rot. Onze fruitvoorraad ziet er niet best uit na bijna drie weken op zee. De verse groente en fruit zijn bijna op en we hebben nog 3000 mijl voor de boeg naar Frans Polynesie, zeker een maand zeilen. Onze tocht verliep anders dan we ons voorstelden; er was simpelweg te weinig wind om Hope’s zeilen te vullen en voortgang te maken.
17 dagen aanmodderen
Sinds we vertrokken uit Panama zijn we eigenlijk aan het aanmodderen, al 17 dagen lang. Zeventien dagen is ook het langste dat ik tot nog toe op zee was. Het was genoeg tijd om de Atlantische oversteek van 2300 mijl te maken. Nu, hier op de Pacific, bracht het ons krap 1000 mijl. Waarom deze oceaan El Pacifico werd gedoopt is ons goed duidelijk geworden. We hadden de laatste weken stroom tegen, geen wind, of een fluisterzacht briesje uit de verkeerde richting. Een probleem is het niet, we kunnen wel omgaan met die omstandigheden, maar we beseffen tegelijkertijd dat we pas op een kwart van de tocht zijn.
Eten is onze grootste zorg
Eten is daarmee onze grootste zorg. Als we de balans opmaken qua fruit hebben we nog 10 sinaasappels, 15 limoentjes en een mango. Genoeg voor circa 10 dagen. Qua groente is het niet veel beter. We hebben nog 6 uien, 5 aardappels en 2 (forse) pompoenen. Niet dat we verhongeren als het op is, de scheepsvoorraden zijn goed gevuld met houdbare producten, maar lekker vers eten voedt en we zijn gewend aan twee warme maaltijden per dag. Koken op zee is een van onze favoriete bezigheden. Het ziet er naar uit dat we ons tropische dieet moeten vervangen met een meer spartaans eetregime. Onze watertanks zijn gelukkig door de vele regen nog wel goed gevuld.
In zak en as
Een dag of wat geleden was ik afwisselend woest en zat in zak in as. We hadden anderhalve dag gevaren tegen wind en stroom en net 35 mijl afgelegd. Maar na de irritatie kwam acceptatie en ik besloot de extra tijd als een kans te zien om mijn Frans op te halen, boeken te lezen, en mij te verdiepen in dit gebied van de wereld. Even bellen met mijn ouders, broers en vrienden hielp enorm. Hoewel Katia toen ongedeerd leek, had ze het gister te kwaad toen we na een halve dag zeilen weer stilv met klapperende zeilen hulpeloos ronddobberden. Als extra domper werden we straal genegeerd door langstrekkende dolfijnen en pilot whales die geen enkele interesse in ons hadden nu we geen boeggolf hadden om op mee te liften. Uitvreters.
Vooruitzicht
We mailen dagelijks met een jong Belgisch stel dat vijf dagen geleden uit de Galapagos vertrok. Zij hadden weinig wind tot ze de Zuid Oost Passaat op 180 mijl zuid van de evenaar tegenkwamen. Die passaatwind is precies wat we nodig hebben, het zou onze daggemiddeldes verdrievoudigen. Wij koersen nu ook langzaam zuid en komen morgen in dat gebied aan. We verwachten het ergste en hopen het beste. Hopelijk treffen de Zuid Oost Passaat en stoppen de windstiltes. Intussen maken we de spinnaker en lichtweerzeilen voor ruime koersen alvast klaar. Ook maken we een receptenlijstje met ‘feel good’ recepten. Eens kijken wat we kunen doen; pizza, Pasta, Kaapverdisch gebakken vis en oh ja natuurlijk, Pannenkoeken en oliebollen met kaneel en limoen!

Dagelijkse updates via www.facebook.com/joshandhopesailingtheworld
Joshua zeilt met tuigage van Carl Stahl Yachting
Deze blog is verzonden met mijn Xtreme Districts Iridium Go