Schip aan de horizon

Hope klieft door het blauwe water van de Stille Oceaan terwijl ze met bolle zeilen over de Pacifische golven snelt. Na wekenlang dobberen hebben we de zuidoost passaat eindelijk gevonden en gaat het ons voor de wind. We kwamen midden op de oceaan aan verse groente en fruit, we maakten nieuwe vrienden en we reageerden op een noodoproep. Op een bijzondere manier begon dit alles met een Fries die in 1914 naar Amerika migreerde en daar zijn kleinzoon Nederlands leerde…

Schip aan de horizon
‘Nog 2300 mijl te gaan schat, nog 2,5 week en we zijn er!’ Nu we de passaat mee hebben gaat het hard. We zijn de windstiltes vergeten en lezen elke dag over de prachtige eilanden die voor ons liggen. Groente en fruit hebben we gerantsoeneerd. Zou zouden we als alles goed gaat max. 10 dagen op blikvoer en vis hoeven leven. Als ik bijna klaar ben met de navigatie zie ik een zeilschip op mijn scherm via de ais transponder; ze heet Aria, is 27 meter lang en vaart 12 Mijl achter ons. Ik besluit haar op te roepen.

Nieuwe vrienden
‘Sailing Vessel Aria, sailing vessel Aria, this is Hope’ ‘Hope, this is Aria’ Voor het eerst in bijna een maand praten we met een ander schip en het voelt heerlijk, we zijn niet alleen! ‘Aria, great hearing you, we haven’t seen a ship in weeks.’ ‘Same goes for us Hope, we where about to call you ourselves’. Ik praat beurtelings met alle bemanningsleden; Brandon een Texaan, Tim uit Georgia, Scott de Engelse kapitein en de Amerikaanse kok Wyll Dykstra. De kok groet ons in het Nederlands ‘Goedenavond Hope’ en is hartstikke trots op zijn Nederlands dat hij van zijn Friese grootvader leerde. Dan gaat de zon onder en het is tijd voor de nachtwacht. ‘Hopelijk zien we elkaar in de ochtend zeilen en kunnen we een foto maken’ zegt Wyll nog. ‘Ik hoop het ook, goede nacht,Hope uit’

Verse groente em fruit voor sigaretten
Als de zon opkomt heeft Aria ons ingehaald. Om 7 uur kraakt de radio. ‘Hope, good morning, this is Aria’ ‘Good morning Aria’ Het is Wyll, hij heeft ‘nachts zitten broeden en wil ons helpen met verse groente en fruit . Ik ben hem dankbaar maar vraag of hij het wel zeker weet, het is een uitdaging midden op de oceaan. De golven kunnen de ene boot op de andere duwen.Wyll zegt ad rem ‘My name is Wyll en waar een wil is, is een weg!’ Ik accepteer glimlachend en nadat Wyll overlegt met de kapitein verleggen we koers naar elkaar. Dan meldt Wyll zich weer; ‘eeuh hebben jullie misschien sigaretten aan boord?’ ‘Ja hoor genoeg’ ’that’s great!!’ (luid gejuich op de achtergrond)

Piratenruil
Aria strijkt haar zeilen en vaart achter ons aan op de motor. Wij bijven zeilen. Op de grote boeg staan twee ruige zeemannen klaar voor het gooien van het loodslijntje. Dit mag niet mis gaan. Aria is zo groot dat Hope een frontale aanvaring niet zou overleven. Aria komt dichterbij en surft op een golf naar ons toe terwijl wij blijven hangen in het dal van een andere golf. ‘Reverse!!’ schreeuwt de bemanning. De boeg blijft op ons afkomen en lijkt Hope te gaan vermorzelen. We houden onze adem in terwijl de boeg net de top van de windpilot aantikt. Maar we krijgen het klaargespeeld en slepen een grote zak verswaren binnen. Retour gaan; rum, bier, pakjes sigaretten en kauwgom.

Schip in nood
Na deze’piratenruil’ zetten Hope en Aria beide vol zeil. Katia en ik genieten van onze appels en de mannen aan dek van hun sigaret terwijl we zij aan zij op de Pacific zeilen. Een geweldige moment en ontmoeting. Aria passeert ons langzaam en wordt kleiner aan de horizon. De rest van de dag houden we radiocontact. Later kijgt Aria een gebroken oproep binnen van een schip in nood en neem ik als intermediate contact op met de Nederlandse kustwacht. Die reageert excellent en belt ons direct op via onze Iridium Go. Na veel radio oproepen komen we er achter dat het gaat om een zeilboot met roerschade, een paar honderd mijl verder. Buiten levensgevaar gelukkig en ze hebben wat provisorisch in elkaar gezet, komt goed. We hoeven geen drenkelingen aan boord te nemen gelukkig. In de middag maakt Katia zoete aardappel met worteltjes, gegrilde inktvis en vliegende vis. Heerlijk. Dan valt de avond, en zeilt Aria buiten het bereik van onze transponder en zijn wij weer alleen.

Dagelijkse updates via www.facebookcom/joshandhopesailingtheworld

Joshua zeilt met tuigage van Carl Stahl Yachting
Deze blog is verzonden met mijn Xtreme Districts Iridium Go