Zeilen in Kuna Yala

Nadat we aankomen in Panama hebben we één doel; inchecken en de kanaaltransit inplannen zodat we zo snel mogelijk naar Kuna Yala kunnen. We hebben haast want het is de dag voor carnaval en morgen gaat alles dicht. We worden met de formaliteiten pro bono geholpen door Olivier, de eerste Nederlands sprekende agent in Panama, en een goede vriend van onze vriend, de kapitein van (J class) Rainbow. We regelen de formaliteiten in een paar dagen, roosteren de kanaaltransit in voor eind februari en gaan 2000 euro lichter onderweg naar Kuna Yala (Sanblas), thuis van de Kuna indianen.
Nachtzeilen naar Kuna Yala
In tegenstelling tot veel andere zeilers die we ontmoeten houden Katia en ik van nachtzeilen. Als we vertrekken voor het tochtje van 85 mijl starten we om kwart voor zes ´s avonds de motor. Onze gepensioneerde Amerikaanse buren adviseren ons dit vooral niet te doen. Ze staan er bedeesd bij te kijken als we vrolijk  tegen hun goedbedoelde adviezen toch ‘s avonds onderweg gaan. Ze helpen ons een handje met de lijnen, duwen ons af en wij zwaaien ze gedag. We vinden nachtzeilen nu eenmaal lekker; het is koel, het gaat snel en als we aankomen hebben we de hele dag nog voor ons.
 
Kuna Yala gevaarlijk voor boten
We naderen Kuna Yala rond zeven uur in de ochtend. Het is een groep van honderden piepkleine bounty eilandjes, vaak niet meer dan een meter boven zeeniveau, omringd door (koraal)riffen. Als we aankomen zien we hoe palmbomen uit het water lijken te steken. Op de voorgrond herinneren scheepswrakken bij de eilanden ons hoe voorzichtig we moeten zijn. De boot van een stel dat we kennen raakte hier zwaar beschadigd op het koraal. Navigatie op Kuna Yala is vooral oude stijl; Katia staat aan het roer en ik sta op de boeg op de uitkijk voor riffen en rotsen en roep instructies terug. Bij ons gaat alles gelukkig goed en voor het ontbijt laten we anker vallen in dit kleine paradijs.

 
 
 
 
Barbecue met kreeft op het strand
We motoren met de bijboot rond de 10 eilandjes van de Maqui eilandengroep. De Kuna indianen wonen her en der verspreid in hutjes gemaakt van palmbladeren. Hun belangrijkste vervoersmiddel zijn kano’s waarmee ze zeilen of roeien en soms met een buitenboordmotor varen. Nadat we verschillende eilandjes bezoeken vinden we een onbewoond eilandje waar we aan land gaan. Ik hang de hangmat op tussen twee palmbomen, we maken een barbecue en van een passerende Kuna visser kopen we voor 10 dollar twee kreeften. Nadat ik de kreeften klaarmaak op de barbecue lunchen we in het zand. Daarna badderen we in het water, snorkelen rond de riffen en val ik in slaap in de hangmat.

Van paradijs naar industrie
Na een heerlijke week op Kuna Yala zeilen we terug naar Colon aan de ingang van het Panama kanaal. De paradijselijke eilandjes maken plaats voor containerschepen, olietankers en industrie. Dit weekend staat onze kanaaltransit gepland en als alles goed gaat zijn we volgende week in de Pacifische oceaan.
In Maart geeft Joshua lezingen en gastcolleges in Nederland. Klik hier voor meer informatie
Hope zeilt met Carl Stahl Yachting tuigage
Deze blog is verstuurd vanaf mijn Xtreme Districts Iridium Go