Zeilend de jungle in, hoeren en goudzoekers

Zeilend de jungle in, hoeren en goudzoekers
De Essequibo in Guyana is Zuid Amerika’s derde rivier na de Amazone en de Orinoco. Piraten maken de eerste twee rivieren onveilig maar de Essequibo is vooralsnog redelijk piratenvrij. Guyana is groot en dun bevolkt. Het is bijna zo groot als Groot Brittannië, en voor 90 % bedekt met tropisch Amazone oerwoud. Maar van de bijna miljoen inwoners, wonen  er slechts 75.000 in het binnenland. Het binnenland is voor ons en het handjevol boten die er per jaar komen een spannend avontuur.
Stalen zenuwen
Dolfijnen begroeten ons bij de riviermond voor we stroomopwaarts gaan.  Onze eerste bestemming ligt op 50 Mijl (90 kilometer) landinwaarts in de jungle. De kilometers brede rivier is op veel plaatsen ondiep en bezaaid met rotsen waar we kriskras omheen varen. De pilot leidt ons stroomopwaarts tot soms slechts twintig meter van de wal af. Ik volg de aanbevolen route trouw maar houd het echolood met argusogen in de gaten.
Hurakabra
Na twee dagen stroomopwaarts varen ankeren we voor het Hurakabra resort dat wordt gerund door de minister van de vorige Guyanese regering. De heer Nascimento is bijzonder ontwikkeld en belezen en geeft ons een bijzonder hartelijk welkom. Bij het inchecken de volgende dag blijkt immigratie onbekend met de Kaap Verden en Katia kan niet inchecken totdat immigratie heeft uitgezocht waar deze eilanden zouden moeten liggen en wat te doen. Een telefoontje van de minister lost dit gelukkig direct op.
Hoeren en mijnbouwers
Het naastgelegen Bartica is het enige stadje in de omgeving en lijkt op het Wilde Westen. De Braziliaanse en Guyanese goudzoekers gebruiken het als springplank naar de goudmijnen in het binnenland. De heren verdienen goed en op zaterdag gaan we met zeilers op stap om te zien hoe de mannen hun geld besteden. De mannen drinken veel whisky, lachen, dansen en seksen er op los. Alle vrouwen in de lokale disco blijken hoeren te zijn. De mannen lopen naar een willekeurige vrouw toe, praten even en hup weg zijn ze. En ver hoeven ze niet te gaan; om de gasten te faciliteren heeft de disco op de tweede verdieping een slaap accommodatie te boeken per uur!
Baganara resort
Na vijf dagen neemt David ons mee verder stroomopwaarts. David komt hier al een paar jaar met zijn 23 voeter en kent het gebied goed. Tien mijl stroomopwaarts komen we aan bij een splitsing van de rivier waar op de oostelijke oever het Baganara resort ligt. Het resort is klein, heeft liefelijke strandjes, een privé grasvliegveld en is perfect onderhouden. Gerund door de lokale airline en zonder winstoogmerk is het ideaal voor zeilers. Gratis koffie, thee en fris, gratis WIFI, heerlijke loungestoelen, hangmatten  en midden in de jungle op een idyllische plek. Het is hier zo heerlijk dat  ik denk dat we ons vertrek naar Trinidad maar even moeten uitstellen. We gaan vrijdag. Misschien…
 
Zeilend de jungle in, hoeren en goudzoekers
De Essequibo in Guyana is Zuid Amerika’s derde rivier na de Amazone en de Orinoco. Piraten maken de eerste twee rivieren onveilig maar de Essequibo is vooralsnog redelijk piratenvrij. Guyana is groot en dun bevolkt. Het is bijna zo groot als Groot Brittannië, en voor 90 % bedekt met tropisch Amazone oerwoud. Maar van de bijna miljoen inwoners, wonen  er slechts 75.000 in het binnenland. Het binnenland is voor ons en het handjevol boten die er per jaar komen een spannend avontuur.
Stalen zenuwen
Dolfijnen begroeten ons bij de riviermond voor we stroomopwaarts gaan.  Onze eerste bestemming ligt op 50 Mijl (90 kilometer) landinwaarts in de jungle. De kilometers brede rivier is op veel plaatsen ondiep en bezaaid met rotsen waar we kriskras omheen varen. De pilot leidt ons stroomopwaarts tot soms slechts twintig meter van de wal af. Ik volg de aanbevolen route trouw maar houd het echolood met argusogen in de gaten.
Hurakabra
Na twee dagen stroomopwaarts varen ankeren we voor het Hurakabra resort dat wordt gerund door de minister van de vorige Guyanese regering. De heer Nascimento is bijzonder ontwikkeld en belezen en geeft ons een bijzonder hartelijk welkom. Bij het inchecken de volgende dag blijkt immigratie onbekend met de Kaap Verden en Katia kan niet inchecken totdat immigratie heeft uitgezocht waar deze eilanden zouden moeten liggen en wat te doen. Een telefoontje van de minister lost dit gelukkig direct op.
Hoeren en mijnbouwers
Het naastgelegen Bartica is het enige stadje in de omgeving en lijkt op het Wilde Westen. De Braziliaanse en Guyanese goudzoekers gebruiken het als springplank naar de goudmijnen in het binnenland. De heren verdienen goed en op zaterdag gaan we met zeilers op stap om te zien hoe de mannen hun geld besteden. De mannen drinken veel whisky, lachen, dansen en seksen er op los. Alle vrouwen in de lokale disco blijken hoeren te zijn. De mannen lopen naar een willekeurige vrouw toe, praten even en hup weg zijn ze. En ver hoeven ze niet te gaan; om de gasten te faciliteren heeft de disco op de tweede verdieping een slaap accommodatie te boeken per uur!
Baganara resort
Na vijf dagen neemt David ons mee verder stroomopwaarts. David komt hier al een paar jaar met zijn 23 voeter en kent het gebied goed. Tien mijl stroomopwaarts komen we aan bij een splitsing van de rivier waar op de oostelijke oever het Baganara resort ligt. Het resort is klein, heeft liefelijke strandjes, een privé grasvliegveld en is perfect onderhouden. Gerund door de lokale airline en zonder winstoogmerk is het ideaal voor zeilers. Gratis koffie, thee en fris, gratis WIFI, heerlijke loungestoelen, hangmatten  en midden in de jungle op een idyllische plek. Het is hier zo heerlijk dat  ik denk dat we ons vertrek naar Trinidad maar even moeten uitstellen. We gaan vrijdag. Misschien…